مقدمه ای بر نظارت بر کامپیوتر و شبکه
نظارت کامپیوتری تلاش مستمر برای نظارت فعال بر فعالیت دستگاه مورد نظر، اقدامات کلیدی و تمام داده های آپلود شده در هارد دیسک ها (داخلی، خارجی یا پنهان) است، در حالی که نظارت بر شبکه فرآیند نظارت بر داده های ارزشمند است که از طریق شبکه های کامپیوتری محلی مانند LAN یا از طریق اینترنت منتقل می شود.
نهادهای درگیر در نظارت
فرآیند نظارت می تواند توسط یک فرد یا یک گروه، سازمان های جنایی، دولت ها و شرکت های بزرگ انجام شود و اغلب به صورت مخفیانه انجام می شود زیرا یا قانونی نیست یا نهادی که نظارت را انجام می دهد سعی می کند از ایجاد سوء ظن جلوگیری کند.
حضور همه جانبه نظارت
امروزه حضور همه جانبه رایانه ها، مانیتورهای صنعتی، مانیتورهای لمسی نظامی و نظارت بر شبکه غیرقابل انکار است و تقریبا تمام ترافیک اینترنت همیشه کنترل می شود.
تأثیرات بر حریم خصوصی و کنترل
حفظ حریم خصوصی آنلاین تقریبا غیرممکن است که به دولت ها و سایر سازمان های حاکم اجازه می دهد تا کنترل اجتماعی را ایجاد و حفظ کنند، تهدیدات بالقوه را شناسایی و مشاهده کنند و مهمتر از همه فعالیت های مجرمانه را بررسی و از آن جلوگیری کنند.
برنامه های نظارتی و چارچوب های قانونی
به دنبال ظهور و اجرای برنامه های نظارتی و ساختارهای نظارتی مانند پروژه آگاهی از اطلاعات جامع، فناوری های نظارتی نوآورانه مانند رایانه های نظارتی پرسرعت و نرم افزارهای بیومتریک و قوانین فدرال مانند قانون کمک به ارتباطات برای اجرای قانون، دولت ها و سازمان های بزرگ در حال حاضر توانایی بی سابقه ای برای نظارت مستمر بر فعالیت همه کاربران اینترنت و شهروندان دارند.
مخالفت با نظارت
با این وجود، سازمان های غیردولتی مانند گزارشگران بدون مرز و بنیاد مرزهای الکترونیک برای حفظ حریم خصوصی افراد و حفظ حقوق مدنی شهروندان مبارزه می کنند.
نقش گروه های هکتیویست
همچنین، گروه/انجمن مشهور و بدنام "هکتیویست" "ناشناس" چندین دولت و وب سایت های آنها را هک کرده است تا "نظارت ظالمانه" مداوم را برای عموم فاش کند.
نگرانی های حقوقی و اخلاقی
چنین سازمان های غیردولتی و گروه های هوشیار نگرانی خود را ابراز می کنند که حرکت به سمت نظارت جمعی با آزادی های سیاسی و شخصی محدود غیرقانونی و غیراخلاقی است که منجر به شکایت های متعددی مانند دادخواست دسته جمعی "Hepting v. AT&T" ایالات متحده شده است.
قانون نظارت
از آنجایی که بخش عمده ای از نظارت رایانه ای حول نظارت بر ترافیک اینترنت، داده ها و الگوهای رفتاری می چرخد، در سال 1994 ایالات متحده "قانون کمک به ارتباطات برای اجرای قانون" را تصویب کرد که به عنوان "قانون تلفن دیجیتال" نیز شناخته می شود که بیان می کند تمام تماس های تلفنی و ترافیک اینترنت پهن باند (تاریخچه جستجو، ایمیل ها، پیام های درون برنامه ای و غیره) باید به راحتی برای افراد بدون محدودیت در دسترس باشند. نظارت بدون مانع و در زمان واقعی توسط دولت و سازمان های اطلاعاتی آن.
ضبط و نظارت بر بسته
تمام داده های ارسال شده از طریق اینترنت به بخش های کوچکتری به نام "بسته" تقسیم می شوند که می توانند بسیار آسان تر و سریعتر به مقصد مورد نظر منتقل شوند، جایی که آنها را در یک فایل، تصویر، پیام و غیره کامل مونتاژ می کنند.
فرآیند بو کشیدن بسته
ضبط بسته یا "بو کشیدن بسته" فرآیند نظارت بر این بخش های دقیق داده با کمک یک دستگاه ضبط بسته است که فورا بسته های داده را ضبط می کند، اطلاعات را غربال می کند و به دنبال جزئیات مهم می گردد.
انطباق شرکت های مخابراتی
طبق قانون کمک به ارتباطات برای اجرای قانون، همه شرکت های مخابراتی ایالات متحده مجبور به پیاده سازی چنین دستگاه ها و نرم افزارهای ضبط بسته هستند تا سازمان های مجری قانون و اطلاعاتی فدرال بتوانند تمام ترافیک اینترنت باند پهن و صدا از طریق پروتکل اینترنت (VoIP) مشتریان خود را رهگیری کنند.
