در طول جنگ جهانی دوم، بل تلفن، که اولین شرکت تلفن جهان بود که در 9 ژوئیه 1877 تاسیس شد و به نام الکساندر گراهام بل نامگذاری شد، ارتش ایالات متحده را با "میکسر 131-B2"، یک سیستم ارتباطی نواورانه با قابلیت های بی سابقه ای، تامین کرد.
این سیگنال های teleprinter را با استفاده از دروازه منطقی XOR رمزگذاری می کند. یک دروازه منطقی، که یک عملیات نرم افزاری باینری است که الگوهای دو بیتی با طول برابر را می گیرد و انها را درست / نادرست برچسب می زند، سنگ بنای تمام مدارهای دیجیتال را تشکیل می دهد.
میکسر 131-B2 همچنین از ترکیبی از SIGTOT استفاده می کرد که یک دستگاه نوار یک بار (ضبط های یکبار مصرف) برای رمزگذاری ارتباطات تله پرینتر بود و SIGCUM، همچنین به عنوان Converter M-228 شناخته می شود که یک ماشین رمزنگاری روتور بود که برای رمزگذاری ترافیک تله چاپگر استفاده می شد. همه این دستگاه ها در طول عملیات از رله های الکترومکانیکی استفاده می کردند.
الکساندر گراهام بل بعدا کشف کرد و به دولت اطلاع داد که میکسر 131-B2 تابش الکترومغناطیسی را منتشر می کند که می تواند از راه دور شناسایی، ضبط و رمزگشایی شود، بنابراین متن / پیام های منتقل شده را بازیابی می کند. همانطور که او با موجی از شک و تردید و ناباوری مواجه شد، بل به طور عمومی توانایی جمع اوری و بازیابی متن ساده از یک سیگنال مرکز رمزنگاری در خیابان Varick در منهتن پایین را نشان داد. او سه حوزه مشکل را شناسایی کرد: سیگنال های تابشی، سیگنال های انجام شده بر روی سیم هایی که از تاسیسات خارج می شوند و میدان های مغناطیسی، و پیشنهاد محافظ، فیلتر کردن و پوشش به عنوان راه حل های ممکن.
نتیجه وحی بل اختراع "131-A1"، یک میکسر اصلاح شده با قابلیت های محافظ و فیلترینگ بود. با این حال، نگهداری ان بسیار دشوار و استقرار ان بسیار گران بود.
بل سپس متوجه شد که راه حل های ساده تر این است که به ارتش ایالات متحده توصیه کند که همیشه یک محیط 100 فوتی در اطراف مرکز ارتباطات خود را حفظ و کنترل کند تا از رهگیری پیام های مخفی جلوگیری شود.
پس از مرگ بل در سال ۱۹۵۱، سیا کشف کرد که انها می توانند متن ساده ای را از خط حمل سیگنال رمزگذاری شده یک چهارم مایل دورتر از میکسر ۱۳۱-B2 بازیابی کنند. این امر منجر به توسعه فیلترهای سیگنال و خطوط برق و گسترش محیط کنترل از 100 تا 200 فوت شد.
متغیرهای دیگری مانند نوسانات در خط برق و انتشار اکوستیک (اگر دستگاه وانت نزدیک به منبع بود) شناسایی شد. عایق صدا، یک راه حل منطقی برای جلوگیری از جاسوسی اکوستیک، نتیجه معکوس داشت، زیرا با حذف بازتاب ها و ارائه سیگنال پاک کننده به ضبط کننده، مشکل را بدتر کرد.
در سال 1956، ازمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (NRL)، یک ازمایشگاه تحقیقاتی شرکتی ایالات متحده، یک میکسر بهتر را اختراع کرد که در ولتاژ و جریان بسیار پایین تر کار می کرد و بنابراین انتشار نشت بسیار کمتر بود.
این دستگاه به زودی توسط NSA تایید شد، اما باید گزینه ای برای تقویت سیگنال منتقل شده به منظور ارائه پیام به teleprinters در فواصل بسیار بیشتر باشد.
مدت کوتاهی پس از ان، NSA شروع به طراحی روش ها، دستورالعمل ها و مشخصات برای فیلتر کردن، محافظ، زمین و جدا کردن هادی هایی کرد که اطلاعات حساس را از خطوطی که این کار را انجام نمی دادند، که در حال حاضر به عنوان جدایی RED / BLACK شناخته می شود.
در سال 1958، NAG-1، یک سیاست مشترک ایالات متحده، استانداردهای تشعشع را برای تجهیزات و تاسیسات بر اساس محدودیت کنترل 50 فوت تعیین کرد. علاوه بر این، NAG-1 سطوح طبقه بندی را برای تقریبا تمام متغیرهای TEMPEST تعیین کرد.
در سال 1959، سیاست مشترک توسط کانادا و انگلستان به تصویب رسید. شش سازمان، نیروی دریایی، ارتش، نیروی هوایی، NSA، CIA و وزارت امور خارجه، استانداردهای NAG-1 را اجرا و اغاز کردند.
با این حال، چالش های جدید همراه با تغییر به سمت NAG-1 بود.
مشخص شد که Friden Flexowriter، یک ماشین تحریر بسیار رایج I / O که در دهه های 50 و 60 استفاده می شود، در میان قوی ترین انتشار دهنده ها بود که در ازمایش های میدانی تا 3200 فوت قابل خواندن بود.
به همین دلیل، هیئت امنیت ارتباطات ایالات متحده (USCSB) یک سیاست خاص ایجاد کرد که استفاده از Friden Flexowriter را به منظور انتقال اطلاعات طبقه بندی شده ممنوع کرد و اجازه استفاده از ان را در زمین های ایالات متحده تنها با یک محیط امنیتی اضافی 400 فوت داد.
پس از ان، NSA مشکلات مشابهی را با معرفی نمایشگرهای لوله پرتو کاتدی (CRT) پیدا کرد که همچنین فرستنده های الکترومغناطیسی قوی بودند.
مهمتر از همه، رایانه های قدرتمندتری در حال ظهور بودند که قادر به ذخیره سازی و انتقال داده های اطلاعاتی به صورت نمایی بودند که پارادایم TEMPEST را از توصیه اقدامات پیشگیرانه لازم برای اجرای انها تغییر داد، بنابراین اطمینان از انطباق در میان ارتش که به نوبه خود امنیت اطلاعات حساس را بهبود می بخشد.
همزمان، مشکل جاسوسی صوتی شایع تر شد. بیش از ۹۰۰ میکروفون در پایگاهها، اردوگاهها یا پادگانهای امریکایی در خارج از کشور، بیشتر پشت پرده اهنین کشف شد. ایالات متحده با ساخت محوطه های اتاق در یک اتاق یا واحدهایی که به طور کامل از انتشارات الکترونیکی خود محافظت می کردند، پاسخ داد. انها در مکان های بحرانی مانند سفارت در مسکو نصب شده بودند، جایی که دو مورد وجود داشت، یکی برای استفاده وزارت امور خارجه و دیگری برای وابسته های نظامی (یک کارشناس نظامی که به یک ماموریت دیپلماتیک وابسته است).
استانداردهای TEMPEST در دهه 1970 و فراتر از ان ادامه یافت، روش های ازمایش جدیدتر ظهور کرد و دستورالعمل های ظریف تر ایجاد شد.
