Nanopąki węglowe (CNB) zostały odkryte w 2006 roku przez założycieli fińskiej firmy Canatu Oy, gdy grupa badawcza próbowała wyprodukować jednościenne nanorurki węglowe. CNB są zatem połączeniem nanorurek węglowych i sferycznych fulerenów (pustych, zamkniętych cząsteczek atomów węgla) i łączą właściwości obu materiałów.

CNB ma wysoką przewodność elektryczną i cieplną, jest bardzo stabilny mechanicznie przy niskiej gęstości w tym samym czasie. Podobnie jak fulereny, CNB są wysoce reaktywne. Losowo zorientowane nanopąki wykazują niską funkcję roboczą i funkcjonalizację chemiczną. CNB są półprzewodnikowe i dlatego są szczególnie interesujące do zastosowania w elektrotechnice.

CNB może być postrzegany jako alternatywa dla ITO (tlenek indu cyny), ponieważ, według Canatu, jest produkowany pod normalnym ciśnieniem w temperaturze pokojowej w bardziej opłacalny i przyjazny dla środowiska sposób. W przeciwieństwie do ITO, które można wytwarzać tylko w próżni.