ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸਵੈ-ਚਾਲਿਤ ਜਲਣ, ਅੱਗ ਦੇ ਤੂਫਾਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲ ਦੀਆਂ ਅੱਗਾਂ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੇ ਨਿਕਾਸ (ਪਲਾਜ਼ਮਿਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਡਿਸਚਾਰਜ) ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਿਜਲੀ ਡਿੱਗਣ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਅੱਗ ਅਤੇ ਅਣਚਾਹੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਮਨੁੱਖ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਰਹਿਮ 'ਤੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 1753 ਵਿਚ ਪਹਿਲੇ ਬਿਜਲੀ ਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਖੋਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਸਟੈਟਿਕ ਡਿਸਚਾਰਜ ਕਾਰਨ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.

ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਤੂਫਾਨ ਕਾਰਨ ਬਾਹਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਘੱਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਅੱਗ ਦਾ ਖਤਰਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ. ਨਕਲੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅੱਗ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਖਤਰਾ ਸੀ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਮਾਈਨਿੰਗ ਉਦਯੋਗ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਈਨਿੰਗ ਸੁਰੰਗਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਕਸਰ ਮੌਜੂਦ ਮੀਥੇਨ ਗੈਸ ਦੇ ਉੱਚੇ ਪੱਧਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਕੋਲੇ ਦੀ ਖਾਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਮੀਥੇਨ ਗੈਸ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇਕੱਠਾ ਹੋਣਾ (ਜਿਸ ਨੂੰ "ਫਾਇਰਡੈਮਪ" ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਆਪਣੇ ਆਪ ਜਲਣ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਕੋਈ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਗਨੀਸ਼ਨ ਸਰੋਤ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ, ਨੇੜੇ ਹਨ.

1815 ਵਿੱਚ ਸਰ ਹੰਫਰੀ ਡੇਵੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਗੈਰ-ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਕਲ ਲੈਂਪ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਾਣਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਕਲੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਉਦਯੋਗਿਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਵਿਭਿੰਨ ਬਿਜਲੀ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦਾ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਭਾਰ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਫੈਕਟਰੀਆਂ, ਵਰਕਰੂਮਾਂ ਅਤੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਬਣਾਇਆ. ਇਸ ਨਾਲ ਉਦਯੋਗਿਕ ਉਪਜ, ਉਤਪਾਦਨ ਅਤੇ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਬਿਜਲੀ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਆਟੋਮੇਸ਼ਨ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ, ਪਰ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਦਾ ਖਤਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਉਦਯੋਗ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਿੰਦੂ ਬਿਜਲੀ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਾਰਨ ਅਣਚਾਹੇ ਇਗਨੀਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਧਮਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਬਣ ਗਿਆ.

ਅੱਜ, ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਕਾਰਨ ਸਵੈਚਾਲਿਤ ਬਲਨ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੇ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਾਫ਼ੀ ਘੱਟ ਹੈ. ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਧਮਾਕਾ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਧਮਾਕੇ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਿੰਦੂ ਸਾਰੇ ਜਲਣਸ਼ੀਲ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਜਾਂ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਵਿਸਫੋਟਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਸਵੈ-ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਜਿੱਥੇ ਜਲਣਸ਼ੀਲ ਗੈਸਾਂ, ਪੈਟਰੋਲ ਜਾਂ ਕੋਲੇ ਦੀ ਧੂੜ ਮੌਜੂਦ ਹੋਵੇਗੀ. ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਸੈਕੰਡਰੀ ਧਮਾਕਾ ਸੁਰੱਖਿਆ ਧਮਾਕਾ-ਪ੍ਰੂਫ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ.